Holi Pagwha en Pasen

We verblijven nog steeds in Paramaribo. We zitten in een backpackers hostel met een zwembad, dus we vermaken ons wel. De palmentuin is hier aan de andere kant van de straat dus de kinderen en wij hebben het best naar ons zin. Maar als je in het hart van Martijn en mij kijkt zouden we veel liever verder reizen, op avontuur gaan of terug naar het binnenland. We zijn dan ook niet echt hier omdat we het zo naar onze zin hebben. Toen we terugkwamen van het schildpadden avontuur waren er bij mij nog vijf vervelende ontstekingen op mijn benen die niet beter werden. Er groeiden dikke rode randen omheen en de pijn werd ook weer erger, dus ik besloot maar weer een bezoekje te brengen aan de arts. Deze stuurde mij meteen door naar een dermatoloog die specialist is op het gebied van parasieten. De arts verdacht mij ervan parasieten bij me te dragen die zorgen voor ontstekingen die maar niet willen genezen. Ik moest mij melden bij de dermatologische dienst om zeven uur ´s ochtends en nee, natuurlijk hoefde ik niet eerst een afspraak te maken, gewoon ´s ochtends vroeg melden. Dus om ruim voor zevenen mengde ik mij tussen de Surinamers in het wezen van een polikliniek. Ik zal jullie niet teveel vervelen met kultuur verschillen....niks kun je hier vergelijken met een polikliniek in Nederland. Het onvermogen van Surinamers om zich te verplaatsen in een autochtoon die niks weet van het systeem helpt ook niet in het begrijpen van wachtzalen, wachtstoelen, deuren met daarachter artsen, of behandelkamers, of bezemkasten, of verpleegkundigen, of loketten, wel of geen afspraak, verwijsbrief, bloed afgeven zonder reden, mannen die de orde moeten bewaken en blijkbaar macht hebben en daar dus niet mee om kunnen gaan en alleen maar kunnen klappen, fluiten en gebaren naar mensen die in hun ogen iets niet goed doen ipv deze even aan te spreken, etc.etc. De eerste dag bleek ik na drieënhalf wachten helemaal niet te hoeven wachten omdat parasieten de volgende dag pas behandeld zouden worden. Dus zat ik de volgende dag weer op de poli. Nu had ik door heel goed om mij heen te kijken iets meer begrepen van het wacht proces, de rijen en welke loketten voor mij dienden dus dat schoot lekker op.....niet dus. Pas om half een wist ik dat ik geen parasieten had. Geluk bij een ongeluk, maar ik verdacht Martijn er ondertussen wel van dat hij deze parasiet bij zich droeg. Martijn kreeg vlak voor we vertrokken uit het binnenland ook een ontsteking op zijn enkel en deze wil ook maar niet genezen. De wond leek toch wel vervelend veel op de wonden die deze parasieten maken en in overleg met de arts stuurde ik Tijn twee dagen later bij hem langs....en inderdaad....hij had de parasiet wel. Nu loopt Martijn rond met een vervelende ontsteking op zijn enkel, pijn in zijn bil van de prik en behoorlijk heftige bijwerkingen, Koorts, zweten, stram en grieperig. Deze prikken mag ik nog twee keer aan hem geven dus we hopen dat de bijwerkingen dan minder heftig zullen zijn.

Gelukkig was er ook een leuke bijkomstigheid op het langere verblijf hier. In de palmentuin wordt elk jaar het Holi Pagwha gevierd. Het Hindostaanse lente feest met heel veel gekleurd poeder gooien! Dus op woensdag vertrokken wij met het hele gezin, gewapend met bussen gekleurd poeder, gekleed in witte T-shirts van 2 euro naar het `gekleurde poeder feest`zoals Brecht het noemt!

Het was geweldig. Zodra we het park binnenliepen kwamen we in een wolk van gekleurd poeder terecht waarin feestende en dansende mensen elkaar onder stoven met de mooiste kleuren. Het gras, de bomen, het pad, het water in de sloten....ALLES was gekleurd. We genoten met volle teugen en hebben een paar uur lang elkaar en alle omstanders gekleurd.

In het park waren vooral veel blanken (stagiaires) en studenten en daardoor enorm gezellig. Iedereen vond het leuk dat wij er met onze kinderen tussen liepen en de kinderen hadden heel wat aanspraak en lol met de andere Nederlanders. De kinderen kregen van een heleboel mensen nieuw poeder toen hun busjes leeg waren en als dank kregen de gulle gevers een flink portie kleur in hun haren (en die kleur gaat heel slecht uit blonde haren...hihihi).
Aan het einde van de middag zagen we er prachtig uit en besloten spontaan om ook Hindostaan te worden...alleen al voor dit prachtige feest!!!

Brecht gaat gewoon door met kleuren!!!!

HIHIHI....Papa krijgt geel haar!!!

En vandaag, een paar dagen later is het Germaanse lente feest aan de beurt....Pasen. Ik denk niet dat de Surinamers er hetzelfde over denken want op Witte donderdag zagen we de kerken volstromen met mensen helemaal in het wit gekleed en liepen er vanochtend om 6 uur processies over straat die kerkelijke liederen zongen. Het Paasfeest wordt hier heel erg gelovig gevierd. Niks eieren verven en zoeken. Of chocolade eitjes snoepen en matzes eten (wat eigenlijk toch wel best gelovig (Joods) is). Maar wij wel. Lekker Germaans hadden wij vanochtend een paasontbijt met gekookte eitjes en matzes (en chocoladeeitjes)

en na het ontbijt gingen we in een moeite door met beschilderen van eieren (mijn favoriete bezigheid met Pasen)

om ze daarna te verstoppen in de Palmentuin. Tussen de buien door. Brecht genoot van het zoeken en

vinden van de eieren en ook de oudste twee vonden het erg leuk.

En morgen pakken we al onze spullen maar weer eens in voor een avontuurtje. We gaan twee nachten naar een recreatiegebied waar je heerlijk schijnt te kunnen zwemmen en spelen. Er zijn zelfs kano's te huur waar ik altijd voor te porren ben. We kunnen daar slapen in onze hangmatten wat wij allemaal erg aangenaam vinden en het gevoel van op reis zijn en in de jungle slapen alleen maar hoger opvoert.

We laten wel weten hoe het was als we weer terug zijn. We moeten dan de inkopen gaan doen voor ons verblijf in het binnenland omdat we zaterdag weer met het korjaal de rivier op zullen varen naar ons mooie huisje Moi Weki!!!!!! Daar kijken we alle 5 naar uit!