Fietsen, boten, plantages en......Dolfijnen!!!

Auw....typen doet een beetje pijn als je een "beetje"verbrand bent. Wat hebben wij een heerlijke dag gehad. Ik had gelezen dat er verschillende fietsroutes door Paramaribo liepen en gelukkig vond Tijn het ook een goed idee om de omgeving per fiets te verkennen. Bij de Fietsverhuur konden wij gelukkig wel een fiets voor Hessel regelen (ze hebben hier bijna geen kinderfietsen) en Djoeke mocht voorop een tandem waarvan het voorste fietsgedeelte kleiner is dan het achterste. Ook voor Brecht was er een zitje waarmee hij lekker voorop kon zitten bij mij (heerlijk, die blonde haartjes waar je de hele weg kusjes op kunt geven. En natuurlijk lekker veel zingen samen!!!). Bij ons hotel hadden we al een boekje met fietsroutes gevonden en ik had al helemaal een plan gemaakt van wat ik graag wilde, dus we konden meteen op weg!
Op de fiets was een heerlijk briesje dus het was best te doen. Het eerste stukje fietsten we door de stad aan de linker kant wel te verstaan....wat wel een beetje wennen is (Martijn heeft gedurende de dag wel een paar keer geroepen;"schatje.....links!!!!!" Oeps, weer vergeten!)
In de stad kwamen we nog langs fort Zeelandia wat hier eigenlijk vlakbij blijkt te liggen en de presidentiële residentie. Verder valt ons weer op wat het toch overal een troep is. Gaten in de wegen, rommelig aan elkaar geplakt beton en asfalt en overal plastic flessen en tassen. Echt niet normaal. Hier en daar zien we wel borden staan met: Hier geen afval gooien, of: Geen spullen uit uw autoraam gooien, of houdt uw omgeving schoon....maar ze kunnen deze borden beter gebruiken om afvalbakken van te timmeren. dat heeft misschien meer zin.
We zien onderweg op de fiets wanneer we de stad langzaam verlaten steeds meer natuur. Hessel spot een grote groene leguaan en Djoeke een enorme hagedis. We zien van die leuke waterhoentjes die over leliebladeren lopen en kleine witte koereigers. Af en toe vliegt er weer een joekel van een roofvogel over.Aan het einde van de weg komen we bij een steiger aan waar we met de fietsen en al aan boord kunnen van een "tentbootje".

De schipper helpt ons graag en wanneer ik aan hem vraag of we de dolfijnen ook kunnen zien biedt hij aan om deze voor ons te zoeken en ons vervolgens op te halen zodat wij ze kunnen zien, voor een klein bedrag. Ik ben natuurlijk meteen helemaal blij en probeer duidelijk te krijgen hoe hij dat van plan is want wij willen ook nog graag de fietsroute afmaken.Gedurende de overtocht proberen we een plan met de schipper te maken, maar het lukt niet echt. Als we aan de overkant zijn (in Nieuw Amsterdam......geruild met New York.....maar dat zie je er niet vanaf) en onze fietsen op de wal hebben getild blijft er enig geharrewar over onduidelijkheden door de taal (hij spreekt nauwelijks Nederlands en het is voor ons totaal onduidelijk wat voor een taal hij dan wel spreekt)maar lijkt het erop dat wij met hem afgesproken hebben dat wij op de fiets door fietsen naar de overtocht naar Frederiksdorp, dat hij ons daar overzet en daarna meeneemt op zoek naar de dolfijnen. De schipper knikt vrolijk ja en begint onze fietsen weer aan boord te tillen waarop Martijn mij bijna in paniek roept dat hij het echt niet snapt. Na weer even wat onduidelijkheden weggenomen te hebben blijkt dat de schipper bijna niet kan geloven dat wij het stuk naar de steiger gewoon willen fietsen. Met deze kinderen???? In deze zon???? Dat is echt heel ver!!! Ik breng jullie wel met de boot...dat is echt geen probleem....Neeheee....wij hebben fietsen gehuurd om mee te fietsen en niet om ze op een boot te zetten en vervolgens te varen. En daarbij komt dat het maar 10 kilometer fietsen is, wij Nederlanders zijn en goede fietsbenen hebben!!! Dan moet de schipper lachen en laat de fiets die hij nog steeds vasthoudt los. Ik probeer nog een keer te bevestigen dat hij naar de volgende steiger mag varen, wij hem het hele bedrag zullen geven en dat we nog op zoek gaan met hem naar de dolfijnen. Gelukkig kunnen wij nog verder fietsen want het is ontzettend leuk. We fietsen over dijken en voelen ons helemaal in Nederland, we fietsen over piepkleine houten bruggen die in elkaar storten van ellende, de mensen die wij onderweg tegenkomen groeten ons vriendelijk of.....en dat gebeurt meestal....kijken ons vol ongeloof na. Er wordt gewezen (vooral naar de fiets waar Djoeke en Martijn op zitten) en kinderen komen door de tuinen aanrennen naar de weg om ons te groeten.Langzaam komen we in het gebied waar vroeger verschillende plantages gestaan hebben. Dat kun je zien aan de kanaaltjes die hier gegraven zijn, maar dat is dan ook het enige. De jungle is veel sterker dan wat die mensenhanden daar jaren geleden aangelegd hebben en neemt zo snel ze kan al haar ontgonnen grond weer terug.

Wanneer wij bij de volgende steiger aankomen ligt onze bootsman al klaar, kunnen we zo instappen en brengt hij ons naar Frederiksdorp. Frederiksdorp is mooi. Vroeger een koffieplantage teruggenomen door de natuur en nu heeft een man de oude gebouwen die daar nog stonden helemaal opgeknapt. Je kunt er slapen en er is een restaurant. We hebben even wat rondgelopen maar waren nu toch wel erg nieuwsgierig geworden of we de dolfijnen zouden gaan zien en besloten weer terug in het bootje te stappen. De schipper was verbaasd dat we zo snel terug waren, maar ging snel op weg....Op zoek naar dolfijnen. Het zou hem 1 a 2 uur zoeken kosten om ze te vinden had hij ons gezegd. We waren nog geen 10 minuten weg of Hessel en ik zagen al een dolfijn!!! En nog een!!!! En nog een!!! De schipper zag ons wijzen en minderde vaart, draaien de boot en volgde de dolfijnen op gepaste afstand. Met z'n vijven kropen we op de punt van de boot en keken onze ogen uit. Daar!!!! En DAAR!!!

Het waren zeker zo'n 20 dolfijnen. Maar het blijft gokken, je ziet er steeds maar 1, 2, 3 of 4. We konden sommige wel herkennen. Zo was er een moeder dolfijn die bijna geen rugvin had maar een grote roze plek met een klein dolfijntje aan haar zijde, en er was een dolfijn met een grote rugvin. Omdat het rivierdolfijnen zijn hebben ze niet zulke hoge rugvinnen dus valt het wel op als er een bij zit die dat wel heeft. En toen kwam er eentje naar de boot toe. Stak zijn kop boven water en bleef ons heel dichtbij een tijdje bekijken. Meteen daarna maakte hij hoge sprongen naast de boot en keek weer naar ons! Het was geweldig! De kinderen en wij werden er zo blij van!

Wat zijn het toch ongelooflijk intrigerende dieren! En dan zo dichtbij. Wij hebben denk ik wel drie kwartier achter de dolfijnen aan gevaren tot we rood verbrand waren en besloten dat het wel welletjes was. De schipper voer ons nog langs de vissersbootjes die net hun vissen aan het lossen waren en van dichtbij konden we zien hoe alles eraan toe ging.

Toen we tegen een uurtje of 6 weer in ons hotel kwamen waren we helemaal gelukkig met de prachtige dag die we gehad hadden. Toen bleek het eettentje om de hoek ook nog heerlijk eten te hebben en een grote schildpad die tussen de tafels doorscharrelde.....een topdag!