Het leven in de jungle kan beginnen

We leven nu al 4 dagen in de jungle. We wonen dus in Moitori wat prachtig is. Dit is eigenlijk een dorpje wat Frits zelf heeft aangelegd. Hij heeft hier een klein bakkerijtje waar hij elke dag brood bakt (Jippie!!!!), een radiostation waar hij dit gebied van radioprogramma’s voorziet, een zaaltje waar hij het liefst workshops geeft aan jongeren die al van school af zijn en “iets” willen leren (denk aan houtsnijwerk, werken met naaimachines, computerles etc. etc.). Zijn vrouw Jacqueline woont hier met haar kinderen (August (7), Janneke (6) en Andario (3mnd) en dat is erg gezellig voor onze kinderen die graag met hen spelen. De eerste dag dat wij hier aankwamen heeft Jacqueline een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt om ons welkom te heten. Bananensoep met rijst en komkommer. Het was echt heerlijk. Later kwamen Remco en Sarah met hun twee kinderen Lars en Joris op bezoek om kennis te maken. Zij wonen al vanaf december in Kayana en Sarah geeft ook les op de school in Ligorio. Het was erg gezellig om met ze te kletsen en hun ervaringen te horen.

Spelen met lego en playmobil op onze veranda met Janneke en August.

Op zondag heeft Frits ons een hele rondleiding gegeven door de aanliggende dorpen, Ligorio en Kayana. Hij vertelde over de planten die we onderweg tegenkwamen zoals de knoflookliaan, de telefoonboom, de giftige liaan die ze gebruiken om grote hoeveelheden vis te vangen, mangobomen etc. etc. We hebben de dorpen helemaal gezien, kwamen erachter dat Frits in Kayana nog een vrouw heeft met kinderen, wat hier heel normaal is. Ik moet nog eens even uitvogelen hoe het precies werkt met verantwoordelijkheden. Volgens mij zorgen de vrouwen wel voor eten voor hun man, maar verder moet de man zorgen dat er een kostgrondje is (wordt vrijgemaakt van jungegrond) wat de vrouwen bewerken, dat er een korjaal is en dat er huisvesting is voor vrouw en kinderen. Hij heeft het ook steeds over haar kinderen en niet mijn of onze…Ik ga mij hier nog meer in verdiepen, het intrigeert me mateloos (hihi, lijkt mij ook wel wat…..twee mannen!!!Die ook nog eens niet bij mij wonen, maar mij wel onderhouden!!!!).

Brecht telefoneert met de telefoonboom.

Djoeke krijgt zelfs antwoord uit de jungle van een telefoonboom verderop!

Huisjes in de dorpjes.

Elke avond lees ik de kinderen lekker lang voor. Dat had ik mij voorgenomen om de kinderen en mijzelf een groot plezier te doen. We waren bij de opa en oma’s al begonnen met de tweede Harry Potter die Hessel van Sinterklaas had gekregen. In Frans-Guyana was deze helaas al helemaal uit, maar ik had opeens het slimme plan opgevat om in Paramaribo naar de boekwinkel te gaan en daar te kijken of we het derde deel zouden kunnen krijgen….en wat denk je….Die hadden ze!!!! Dus nu staan er elke avond twee smekende kindjes in pyjama voor mij te springen van ongeduld en afwachting….want mam….het is zo spannend, wil je alsjeblieft nog een stukje voorlezen. Ik geniet hier echt net zoveel van als zij en probeer elke avond een uurtje uit te trekken voor Harry. Zo ook op zondagavond….na het lezen gaan de kinderen eigenlijk altijd lief slapen (eentje in de hangmat die we boven het eenpersoonsbed op de slaapkamer hebben gespannen en eentje in bed. Maar zondag stond Djoeke ineens weer naast ons. Tand eruit!!!! Apentrots!!!

Op dinsdag besloten Tijn en ik om maar eens bij de school te gaan kijken. De kinderen en ik zijn bij het hoofd langs geweest om te kijken of de kinderen daar naar school zouden kunnen en of ik daar ook iets zou kunnen betekenen voor de school. KLANG….BANG….BETS. We zijn nog steeds in Suriname en deze plank sloeg me weer even keihard om de oren. Mevrouw Hoofd van de School is waarschijnlijk een verre nicht van De Mevrouw van het Consulaat en Die Mevrouw van de Vreemdelingendienst!!!!! Wat komt u hier doen????

Slik, slik, oh ja…Suriname…mensen met macht moeten dit altijd laten gelden!!!! Dus ik probeer mij meteen weer in de onwetende blanke vrouwenrol te werpen, en dit keer werkte dat. Ik was welkom om als stagiaire mee te draaien en alle drie (u hoort het goed) alle drie de kinderen konden hier naar school. Ik heb Brecht nog nooit zo glunderend zien kijken. Hij moest even overtuigd worden dat hij echt naar school mocht want hij had echt geleerd dat hij drie is. En pas als je vier bent mag je naar school. Maar na een paar keer overtuigen geloofde hij het en hij gaf gewoon licht in het donker….zo trots was hij. Hessel en Djoeke waren erg bedrukt bij het kijken naar hun klassen. Zij waren door ons al voorbereid op het slaan van de  leerkrachten. Ik stond natuurlijk in een vreselijke onhandige spagaat, want…..ga je je kinderen al ontmoedigen om naar school te gaan voordat ze ook maar iets van de school hebben gezien, of ga je ze in het diepe gooien en heb je daarna twee ontregelde kinderen thuis die van een koude kermis thuis komen???? Ik besloot toch het eerste pad te bewandelen en heb de kinderen geprobeerd voor te bereiden op een juf die andere kinderen slaat. Van Sarah en Remco hadden we al veel verhalen gehoord en konden we de kinderen aardig vertellen hoe alles verloopt in de klas. Ik kon ze dus ook zeggen dat zij waarschijnlijk nooit geslagen zullen worden, omdat de donkerste kinderen meer klappen krijgen en hoe lichter je bent hoe meer respect je krijgt. Nou moet ik erbij zeggen dat ik mijn kinderen echt niet naar een school wil sturen waar geslagen wordt en dat ik ook geen risico wil lopen dat mijn kinderen geslagen worden. Wij hebben na lang praten besloten het toch aan te zien. We sturen ze naar school, omdat het hopelijk ook positieve ervaringen brengt. Ze kunnen vriendjes maken, ze worden rijker van de ervaring dat het niet overal op de wereld hetzelfde gaat, wij hebben altijd gezegd dat ze hier naar school zullen gaan en ze keken er erg naar uit, en…….wij vinden dit avontuur van wonen in de jungle ook pas echt compleet als je hier woont en dus ook naar school gaat.

We hebben met de kinderen gesproken en ook uitgelegd dat wanneer zij er moeite mee hebben of wanneer zij geslagen worden zij meteen naar ons toe moeten komen. Dat ze de klas uit mogen lopen en dat wij ze zullen opvangen. Dat wij naar school zullen gaan om een oplossing te vinden. (ik durfde ze niet te zeggen dat wanneer er een juf is die denkt dat ze aan mijn kinderen mag komen ik mijn man op haar afstuur en  dat de kinderen helemaal nooit meer naar school hoeven….want dan hebben ze misschien al een excuus voor ze het gaan proberen!).

Dus liepen er twee stille blanke kinderen naast mij en keken bedrukt naar binnen bij de lokalen. Vanuit elk lokaal staarden 20 paar nieuwsgierige ogen terug. Na de rondleiding en afspraken maken over de volgende dag liepen we weer terug naar Moitori. Een mooi moment voor een gesprek: Djoeke had er echt wel zin in en zelfs Hessel had zich niet uit het veld laten slaan. Fieuw. Nou….Op naar de volgende dag dan maar! Gelukkig hadden we dezelfde middag afgesproken om bij Sarah en Remco op bezoek te gaan, waar we erg naar uit keken. Zij hebben ons nog even bijgeschoold over waar op te letten bij het naar school gaan: meisjes moeten vlechtjes in hun haar, jongens moeten hun haar kortgeschoren. Sarah heeft echt meegemaakt dat een jongetje dat naar huis werd gestuurd omdat zijn haartjes te lang waren. Deze jongen wilde zijn haren niet afscheren maar mocht niet terugkomen naar school zonder dat zijn koppie weer kort zou zijn. Uit protest kwam hij de volgende dag op school met allemaal happen uit zijn haar en kale plekken op zijn bolletje! Kinderen worden ook naar huis gestuurd als hun uniform niet schoon is. Als nogal opstandig mens heb ik natuurlijk allerlei tegenargumenten tegen dit beleid…..Wat nou als ik niet kan vlechten? Ik mis bijvoorbeeld een paar vingers door Lepra? En wat nou als mijn zoon lang haar heeft omdat ik geen kapper kan betalen? En nu zit ik dus met een zoon die inderdaad lang haar heeft. Ik stond vanochtend wel even in dubio….staart, vlechten of los????? Tijn vond dat we het gewoon los moesten houden om te voorkomen dat hij nog meer op een meisje zou gaan lijken. Je ziet hier alleen meisjes met vlechtjes en staartjes. Dus gingen de kinderen vanochtend in uniformpjes naar school. Hessel met lange losse haren, Djoeke met helemaal ingevlochten haren en Brecht met een geleend rood T-shirtje en losse haartjes. Ze waren echt trots en opgewonden. Probeerden goed mee te doen bij het hijsen van de vlag en de gebeden, keken vooral naar wat de andere deden en gingen dapper hun klas in. Ik bleef “observeren’” bij Djoeke (er was mij gezegd dat ik eerst maar eens moest rondkijken in de klassen om te zien hoe het lesgeven hier verliep) en Tijn bracht Brecht voor de allereerste keer naar school!!!

Klaar voor de eerste schooldag.