School........zucht!

Weer een paar dagen verder. Ik ben dinsdag voor het laatst naar mijn stage geweest omdat de koorts, de opgezwollen benen en de ontstekingen nogal hinderend zijn. Maar ik vind het maar niks. Ik zit zo´n beetje opgesloten in ons vreselijk fijne, maar kleine huisje. Ik kan echt mijn benen niet teveel belasten omdat het voelt alsof ze openscheuren door de spanning van het vocht. Maar er is een troost…..waar ik al de hele week naar uitkijk……

VANAVOND is WIE IS DE MOL. Ik kwam erachter dat wij best wel goed internet hebben hier….en dat we zelfs de gemiste programma´s van wie is de mol kunnen kijken. Tijn en ik hebben er dus elke zaterdag een gezellige avond van gemaakt met TV!!!! Ik mis niet veel van het luxe leven….en televisie kijken al helemaal niet….maar ik ervaar het kijken van mijn alltime lievelingsprogramma in de jungle als een groot Sinterklaascadeau!!!! Dus vanavond mogen de kinderen eerst een filmpje kijken met popcorn (gekregen van Sarah en Remco, dat zou ik nou nooit zelf bedenken om mee te nemen) en dan gaan ze als de wiedeweerga naar bed omdat pappa en mamma hun eigen filmavondje hebben!!!! En voor andere mollovers…..Annemieke is mijn mol!!!

Maar goed, zo creëren wij onze eigen wereld in Moitori. En een beetje genieten mag ook wel na afgelopen week. Een week met koorts, pijnlijke ontstekingen en pijnlijke ervaringen. Voor ik mij ziek melde op school was ik van plan geweest om naar het hoofd van de school te gaan om haar persoonlijk te vertellen dat wij besloten hebben om de kinderen niet meer naar school te brengen. Nu heb ik dit nieuws maar met een appje naar haar gestuurd. Ik zag er vreselijk tegenop om haar het hele verhaal te vertellen. Uiteindelijk had ik toch een goed bericht in elkaar gedraaid waar ik achter stond. Tijn had nog wat bruikbare aanvullingen en toen heb ik haar ons bericht maar gestuurd. Ik ben in het bericht heel duidelijk geweest over de reden van onze keuze om de kinderen niet meer naar school te brengen en waar ik normaal bij dit soort berichten zorg dat ik ervaringen dicht bij mijzelf hou en probeer te spreken van mijn ideeën en gevoelens heb ik dat hier bewust niet gedaan. Het is echt verboden wat hier gebeurt en ik sta in mijn recht om dat zo te brengen. Ik doe niets fout….zij zijn hier fout. Ook heb ik vermeld dat ik wel stage wil blijven lopen maar veel moeite heb met het zwepen, slaan en schreeuwen tegen de kinderen. Dat er veel geweld is in de klas en dat ik hoop dat ik iets positiefs kan brengen met mijn stage.

Na het versturen wachtten Tijn en ik in spanning haar reactie af. Natuurlijk hebben we tot op heden nog geen reactie terug gekregen. Past ook eigenlijk wel binnen het beeld.

Dus nu hebben we weekend, de kinderen en wij moeten weer een nieuwe draai vinden met het thuisonderwijs wat we weer gaan doen en ik ga hoe dan ook maandag weer stagelopen. Slik.

Vandaag zijn de werkmannen weer vertrokken….De mast staat!! Frits en Martijn zijn helemaal blij!

Brecht staart naar een tropische regenbui.

Djoeke heeft pijn.

Brecht eet een Soetieboon. Deze groeien zo aan de boom voor ons huisje. Je breekt ze open binnenin zit een sponsig zacht bed ook helemaal om de pitten heen. Wanneer je deze eruit plukt voelt het een beetje droog en draderig aan, maar zodra je het in de mond stopt zijn ze sappig en zoet. Ik vind het een beetje smaken en voelen als lychee, ook de boon die in de sponzige prop verstopt zit doet denken aan de pit van een lychee....donker bruin en glanzend. Hessel en Djoeke vinden het smaken naar karamel. Dus je begrijpt....mijn kinderen zien dit als jungle snoep!

De mast staat.

Houtsnijles tijdens thuisscholing.