Ik was gebleven bij het moment dat we met de eerste korjaal stroomopwaarts voeren. Het was echt een belevenis. We voeren hard over de rivier, het water spat hard van de boeg, de soelaman zit op de punt en de bootsman lijkt letterlijk elke steen en zandbank te kennen, want soms maakt hij opeens minder vaart, neemt een scherpe bocht naar links of rechts, tilt zijn buitenboordmotor even uit het water en vaart weer door zonder dat wij ook maar een klein stukje steen boven water uit zien steken. Als we dan naast de boot in het water kijken zien we inderdaad grote rotsen onder het wateroppervlak of een grote zandbank. Soms zien we de rotsen van verre al als grote bruine keien boven het water uit steken en stuurt de bootsman er behendig omheen.

Frits met de kinderen naast hem gepropt.

Dan komen de soela´s (stroomversnellingen / watervallen) in beeld. Bij de eerste soela zat ik nog een beetje naïef te kijken waar onze bootsman de boot omheen zou sturen tot het tot mij doordrong dat hij echt van plan was om recht tegen de waterval omhoog te varen!! Ongelooflijk, maar ze varen hier met die lange korjaals zo tegen een stroomversnelling op en zelfs watervallen worden genomen. Alleen als de waterval echt te hoog is of te complex, moeten de passagiers uitstappen, om de waterval heen lopen over land of over de rotsen en als de bootsman samen met zijn soelaman (vandaar die naam!!!) de boot over de waterval heeft gestuurd, getild en getrokken weer in de korjaal stappen om de weg te vervolgen!!!!

Lopen over de rotsen tot boven de waterval.

Ik heb elke keer vol bewondering staan kijken naar de stuurkunsten en kennis van de waterval van de bootsman. Ik ben wel honderd keer een waterval opgevaren en heb vol ongeloof tegen Martijn geschreeuwd dat ik nooit heb geweten dat je watervallen ook op kon varen!!!

Bruine keien in het water...even eromheen varen!

Na een aantal uur varen, tientallen keren in en uit de boot te zijn gestapt, wat een welkome afwisseling was voor het zitten op de houten plankjes (man, mijn billen zijn nog steeds hout!!!) en vele watervallen OP te zijn gevaren, kwamen we op een rustiger stuk van de rivier.

Voor ons zat een man die uit dit gebied kwam en duidelijk oog had voor alles wat hier leeft, want hij heeft ons wel 3 keer op een kaaiman gewezen! Natuurlijk heb ik hier geen foto's van kunnen maken want we voeren gewoon in hoog tempo door.....maar we hebben ze gezien!!!!!!

weer instappen

Met man en macht de boot omhoog trekken.

Tegen de tijd dat het begon te schemeren kwamen we bij het dropje Godoo aan waar we zouden overnachten. Deze korjaal kon ons alleen niet over de laatste waterval heenzetten. Deze waterval is echt te hoog, dus moesten we al onze spullen van boord halen, over de waterval heen tillen (over de rotsen) en bij de al wachtende nieuwe bootsman aan de andere kant van de waterval inladen om de laatste 200 meter te varen. Aangezien de duister hier altijd met grote snelheid invalt, was het al donker toen we bij het dorp aankwamen. In het donker hebben we al onze spullen (en de kinderen) van boord getild, een metertje of honderd over de rotsen gesjouwd naar het doorreishuisje en toen moesten we onze hangmatten daar nog ophangen, eten met de kinderen, pyjama's aan en slapen. In het pikkedonker, want natuurlijk brandt er hier geen lampje 's nachts. Daar lagen we,

met 6 hangmatten op een rij onder een afdakje! En we moesten de volgende dag weer vroeg op, want de bootsman wilde vroeg vertrekken (om 7 uur alles in de boot). De wekker stond om half 6, het was nog donker, Frits begon vast wat spullen naar de boot te tillen (weer een kleine kilometer lopen) Tijn en ik pakte alles weer in en de kinderen maakten we pas om een uurtje of kwart voor zeven wakker. Om zeven uur zaten we klaar bij de boot.....geen bootsman.

De zon komt op boven de rivier.

Na een half uurtje kwam hij aanrennen en konden we onze spullen aan boord tillen. Toen dat allemaal gedaan was, was er nog geen teken van de soelaman. De bootsman rende weer weg en kwam vijf minuten later terug met de boodschap dat hij nog hoofdpijn had van de avond daarvoor (feestje). Hij voer weg zonder soelaman. Nou had ik de dag daarvoor al gemerkt hoe belangrijk zo'n soelaman is voor het sturen in de watervallen, het wijzen van rotsen en het trekken en tillen van de boot in stroomversnellingen en vroeg mij ernstig af....hoe gaat hij dit allemaal alleen doen???? Na 100 meter werd deze vraag meteen beantwoord, samen met Martijn en Frits...

Ik en de kinderen stapten uit op de rotsen en Frits en Tijn stapten uit in het water om de boot de waterval over te krijgen! Gelukkig is het water hier heerlijk warm (zelfs 's ochtends vroeg) dus dat is echt geen straf. Na ongeveer een uur stroomopwaarts gevaren, getrokken, getild en gesjord te hebben kwamen we bij Grandam.

Een grote waterval in de rivier. Hier kan de korjaal niet overheen, dus moesten we met onze kinderen en spullen twee kilometer over de rotsen lopen (dat betekent ongeveer 4 x heen en weer en gelukkig hielpen onze oude en nieuwe bootsman ons bij het tillen. Wat zijn die gasten sterk zeg! Nemen rustig twee dozen op hun hoofd en dan in elke hand nog een grote tas of koffer.

Op blote voeten rennen ze vervolgens over de rotsen en springen over de watertjes) om in de volgende korjaal alles en iedereen weer in te laden.

We hadden nu wat meer ruimte in de korjaal en konden dus wat ruimer zitten. Ik vroeg wie er naast Frits wilde zitten en Djoeke riep zo enthousiast "Ikke!!!" dat we allemaal in de lach schoten. Ze had n.l. het vorige stuk Hessel al een keer afgelost naast Frits, maar die zegt geen woord. Zij daarentegen kletst het liefst vijf kwartier in een uur en Frits geniet daar enorm van. Hij moet zo om haar lachen, helemaal als ze steeds probeert spelletjes als geen ja en geen nee zeggen met hem te spelen.
We zitten nog geen minuut in deze korjaal of de soelaman wijst ons op een grote kaaiman die in de zon op een boomstam zit aan de waterkant! Dit keer kunnen de kinderen hem ook goed zien en we zijn er helemaal vol van!. Na nog een paar watervallen te hebben genomen, in en uit gestapt te zijn,

vraag ik wanneer ik op een rots in de rivier sta welk dorpje om de bocht te zien is en dan zegt Frits:"Dat is Moitori!"en hij kijkt me glunderend aan. Ik kijk naar hem en vraag hem vol verbazing of we er zijn???

Moitori betekent mooi verhaal, en jongens....dat is het ook echt! Ik had mij op van alles voorbereid maar niet op de luxe van een huisje, op palen, met een keukentje en zelfs een WC!!!!!!!!!!

Bij de meeste dorpen zie je zo'n trap de oever op en dan bovenaan palmbladeren waar je onderdoor moet lopen. Boze geesten kunnen slecht bukken en komen zo het dorp niet binnen.

(Ze kunnen niet bukken....en niet omlopen waarschijnlijk...hihihi).